WSPARCIE SPOŁECZNE W POLSCE – WYBRANE ZAGADNIENIA

Анотація

Wsparcie społeczne jako pojęcie wielowymiarowe i wielopłaszczyznowe budzi zainteresowania wielu dziedzin i dyscyplin naukowych. W bezustannym procesie demokratyzacji ustroju społeczno-politycznego państwa jakim jest Polska powołuje się instytucjonalne formy kształtujące tzw. wsparcie społeczne. Społeczeństwo uzyskuje możliwość stałego lub czasowego wsparcia instytucjonalnego w sytuacjach nadzwyczajnych lub odbiegających od uznanych za zwyczajne w znaczeniu materialnym. Uruchomienie środków na te cele zarówno centralnie jak i lokalnie ma prowadzić do zaspokojenia potrzeb ludności z chwilą ich pojawienia się. Wprowadzono administracyjnie formuły, które określają komu i w jakich okolicznościach oraz w jakiej formie przyznaje się wsparcie. Celem wsparcia jest uruchomienie środków finansowych i materialnych zależnie od sytuacji wnoszących o przydzielenie. Procedury uruchomienia ujęte są w przestrzeni czasowej. Wiele instytucji skonstruowano tak aby uruchomić w nich imperatyw decyzyjno-rozliczeniowy w powiązaniu kształtującym ocenę i wynagrodzenie urzędników zależnie od pełnego wykorzystania środków na wskazane cele. Nie objęto wykazem wszystkich możliwych celów z przyczyn oczywistych – nie da się wszystkiego przewidzieć. Mimo to uwarunkowania czasowe wydatkowania środków ściśle określono powodując presję czynnościowo-decyzyjną od której uzależniono wysokość wynagradzania urzędników jak i ich regularność. To zdominowało działania urzędnicze na tyle, że wymusiło skonstruowanie relacji urzędnik-potrzebujący na rzecz stabilnego układu w interesie obu stron. Prowadzi to obecnie do realizacji wymuszonego wskazanymi okolicznościami schematu stałego przyznawania określonym potrzebującym wsparcia oraz pouczania ich o możliwościach korzystania także z innych opcji niż ustalone z chwilą ich pojawienia się, kształtując tym samym brak woli potrzebujących do zmiany swojej sytuacji i roli z potrzebującego na rolę pracującego i płacącego podatki, z których tworzone są fundusze dla instytucji wspierających i ich pracowników oraz klientów. Rola klienta w systemie długotrwałego korzystania w znaczeniu psychologicznym wyklucza możliwość zmiany bez udziału form terapeutycznych. Brak tychże form w znaczeniu możliwości wykorzystania dla wszystkich potrzebujących zamyka koło urzędnik-klient-terapeuta i stanowi o trwałości układu. To powoduje liczne wyzwania badawcze. W niniejszym opracowaniu metodom badawczym poddaje się wybrane zagadnienia występujące na terenie Polski.