KWESTIE BEZPIECZEŃSTWA ZDROWOTNEGO W POLSKICH NORMACH PRAWNYCH

Abstract

Polskie prawo tworzy system zgodnie z teorią systemów według której istota sprowadza się do traktowania badanych obiektów jako systemów otwartych rozumianych w odniesieniu do prawa jako gałęzi prawa, a więc, cywilne, karne itd. Oznacza to, że gałęzie prawa to zbiór norm prawnych powiązanych w taki sposób, że stanowią one nową całość wyróżniającą się w otoczeniu. Tożsamość tych elementów można pominąć, ponieważ zadaniem teorii systemów jest formułowanie zasad w odniesieniu do systemów w ogóle, niezależnie od tego jaka jest istota elementów składowych i relacji między nimi. System jest to całość złożona z elementów powiązanych ze sobą za pomocą relacji. Celem takiego układu jest realizacja konkretnego zestawu zachowań. Każdy system jest oparty na zasobach i przepływach. Zasoby to akumulacja materiałów czy informacji nagromadzonych w systemie, a przepływy to materiały i informacje zasilające bądź uszczuplające wielkość danego zasobu, czyli aktów prawa stanowionego. Każdy system jest osadzony w konkretnym środowisku i składa się z podsystemów, a systemy odróżniamy od siebie dzięki granicom rozumianym jako specyficzna dziedzina podporządkowana prawu na gałęzie takie jak np. prawo karne. Granice te są wytyczone ich polem kontroli i wpływów, a również funkcją systemu. Zespół norm prawnych można uznać za system wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia swoją rolę główną, a więc porządkuje relacje międzyludzkie i międzypaństwowe normatywnie w sposób zadowalający społeczeństwa i jednostkę. Polski system prawa kształtuje się bezwzględnie poprzez Ustrojowe Reguły ujęte w Konstytucji RP i wskazane w niej źródła prawa. Niezgodność norm prawa z zapisami Konstytucji RP stanowi o ich nieważności z mocy samego prawa. Bezpieczeństwo zdrowotne w Polsce ujęto w zakresie wielu aktów prawnych. W sytuacji tak zwanej pandemii lub epidemii – które to pojęcia przyjęto z nieuzasadnionego źródła, a które nie znalazły odzwierciedlenia w realnych faktach mających miejsce w Polsce, tworząc swoistą anomalię wobec reguł Konstytucji RP i zawartych w jej zapisach gwarancjach praw człowieka wygenerowano liczne wyzwania badawcze w zakresie zobowiązań zdrowotnych wobec jednostki w Polsce. Gwarancje te uznaje się za niezbywalne wskazując jako konieczne dla istnienia Ustroju za jaki wskazuje się demokrację, a więc ludowładztwo ukierunkowane na decentralizację, rozumianą jako cedowanie procesów administracyjno-decyzyjnych w dół do bezpośredniego uczestnictwa jednostki ludzkiej. Niniejsze opracowanie stanowi wkład w ich poznanie, poprzez część opisową jak i wyjaśnienie dzięki zawartej analizie wraz z próbą rozwiązania kwestii problemowych ujętych we wnioskach.